حکم سبقت (قرآن)در آیات قرآن برخی از احکام سبقت بیان شده است. ۱ - حکم سبقت بر خداحرمت سبقت جستن مؤمنان بر خدا، در گفتار و رفتار: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ ...؛ای کسانی که ایمان آورده‌اید! چیزی را بر خدا و رسولش مقدّم نشمرید (و پیشی مگیرید)....» جمله «لاتقدموا...» مطلق است و شامل هر نوع تقدم در گفتار و رفتار می‌شود. ۲ - حکم سبقت بر حضرت محمّدحرمت پيشى گرفتن مؤمنان بر پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله در تمام كارها: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ...؛اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! چيزى را بر خدا وپيامبرش مقدّم نداريد (و از آنها پيشى مگيريد)....» لفظ «لاتقدموا...» مطلق است و شامل هر نوع تقدم در گفتار و رفتاری حتی تقدم بر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در راه رفتن و نشستن هم می‌شود.. ۳ - حکم سبقت به سوى بهشتوجوب سبقت جستن، به سوى اسباب بهشتى شدن: «وَ سارِعُوا إِلى ... وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ ...؛ و شتاب کنید برای رسیدن به ... و بهشتی که وسعت آن، آسمان‌ها و زمین است....» ۴ - حکم سبقت به سوى مغفرت خداوجوب سبقت و مسارعت به سوى اسباب مغفرت الهی: «وَ سارِعُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ ...؛ و شتاب کنید برای رسیدن به آمرزش پروردگارتان....» ۵ - پانویس۶ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۱، ص۴۲۸، برگرفته از مقاله «حکم سبقت». |